Pas op, gevaarlijk!
Deze stof kan gezondheidsschade aan het ongeboren kind veroorzaken, is erg giftig voor het waterleven en blijft langdurig schadelijk.”
Deze aankondiging in de nieuwsbrief van Foodwatch zou bij iedereeen onmiddellijk alle alarmbellen moeten laten rinkelen. Helaas is iedereen zo gewend aan dit soort berichten dat het bijna als vanzelfsprekend wordt ervaren. Waar gaat dit over?
Het gaat over een mededeling van de officiële EU-autoriteit ECHA over de pesticide flumioxazin. Voor dit middel, samen met 33 andere middelen is, zonder dat sprake was van enige veiligheidstoets, afgelopen maandag opnieuw een vergunning afgegeven. De vergunning van deze pesticiden was na 10 jaar afgelopen en dient dan opnieuw beoordeeld te worden. Deze herbeoordelingen worden uitgevoerd door de EFSA (European Food Safety Authority) maar die zegt hier geen tijd voor te hebben.
Tussen de pesticiden zitten middelen waarvan een andere officiële Europese instantie ECHA al heeft aangetoond dat ze schadelijk zijn, bijvoorbeeld hormoonverstorend of schadelijk voor het ongeboren kind.
Uiteraard zit hier meer achter. Ons kabinet en ook de Europese commissie vinden dat de multinationals niet de dupe mogen worden van het tijdgebrek van de beoordelingsinstantie EFSA. Daarom gunt men deze multinationals zoals Bayer, Syngenta en anderen weer een vergunning van 10 jaar. De politici zijn uiteraard bang dat de fabrikanten een schadeclaim gaan indienen vanwege het tijdgebrek bij de overheid en het niet binnen de termijnen afgeven van de vergunning.
Maar zonder het te willen bekruipt je toch een gevoel van machteloosheid. Speelbal te zijn van abstracte grootheden die het algemeen belang van de gezondheid met voeten treden. Aan de ene kant gaan we prat op het belang van privacy, aan de andere kant wordt het individu gewoon geofferd voor de belangen van de grote bedrijven.
De EFSA is ook verantwoordelijk voor de toekenning van claims op voeding en geneesmiddelen. In de praktijk is behalve belangenverstrengeling (veel beoordelaars hebben connecties met bedrijven) blijkbaar nu tijdgebrek ook een factor om mogelijke claims van vitamine K niet te beoordelen. De vraag is óf de EFSA voldoende competent is. Er wordt bij het benoemen van vitamine K nog steeds geen onderscheid gemaakt tussen de versies 1 en 2, die ieder een eigen specifieke werking en werkingsgebied hebben.
Deze organisatie heeft echter niets met competenties te maken maar met belangen. Het zijn de belangen van multinationals die lobbyisten als vooruitgeschoven post hanteren om hun belangen te vertegenwoordigen en de winstgevendheid veilig te stellen. De farmacie heeft geen belang bij claims over vitamine K2, die maakt liever dure medicijnen, ook als medicijnen minder werkzaam blijken en meer bijwerkingen veroorzaken.
Twee claims zijn al langere tijd toegestaan voor vitamine K namelijk. “contributes to normal blood clotting” en “contributes to the maintenance of normal bones”.
Dat er ondertussen een stapel aan bewijzen ligt uit degelijke en zorgvuldige onderzoeken van vooraanstaande wetenschappers waaruit blijkt dat vitamine K2 van veel groter belang is en veel meer doet dan uitsluitend “bijdragen aan bloedstolling en het in stand houden van gezonde botten” dringt blijkbaar niet tot deze hoofden door. Wanneer is een bewijs dan wel voldoende voor een claim? Of kun je beter claims blijven traineren voor de meerdere glorie en het welzijn van de farmaceutische industrie??
Voor iedereen die het bericht nog eens wil nalezen is hier de link.